Lichaam en anatomie

Brandwonden

Verschillende soorten brandwonden

Brandwonden kunnen een verschillende oorzaak hebben. Naargelang de ernst spreekt men van eerstegraads, tweedegraads en derdegraads brandwonden. Eerstegraads wonden zijn zelf goed te behandelen. Voor Tweedegraads brandwonden kan een bezoek aan een medisch professional noodzakelijk zijn. Het gaat niet alleen om de diepte van de wond maar ook het formaat. Een kleine, oppervlakkig tweedegraads brandwond kan soms thuis behandeld worden. Voor derdegraads wonden moet je naar de huisarts of het ziekenhuis.

Behandeling van brandwonden

Wat je ALTIJD moet doen, bij welk soort verbranding ook, is de wonden koelen met water; lauw, liefst stromend water. Doe dat minstens een kwartier, het verlicht de pijn enorm. Als het open wonden zijn, behandel die dan niet met crèmes of poeders. Kleding moet zoveel mogelijk verwijderd worden. Kleding kan warmte vasthouden en het is om goed te kunnen zien waar de brandwond zit zodat er goed gekoeld kan worden. Kleding die nat is, blijft ook aan de wond en/of huid plakken. Dit kan zonder problemen verwijderd worden. Wanneer kleding ingesmolten in de huid zit, is verwijderen zeer lastig en kan je het laten zitten. Er moet wel gekoeld worden. Naast kleding moet ook de luier verwijderd worden.

Eerstegraads verbranding: Geen wond maar een verbranding

Bij een eerstegraads verbranding is de (opper)huid rood/roze gekleurd. De verbranding is droog, kan pijnlijk zijn en is soms wat opgezwollen. Een eerstegraads verbranding is te vergelijken met een ontstekingsreactie. Na een paar dagen verdwijnen de onaangename verschijnselen.

Een eerstegraads verbranding ontstaat wanneer je bijvoorbeeld te lang onbeschermd in de zon hebt gezeten. De huid is niet stuk en daarom noemen we het geen brandwond, maar een verbranding. Een eerstegraads verbranding kan erg pijn doen.

Kenmerken eerstegraads verbranding:

  • Geen blaar of wond, dus de huid is niet stuk
  • Soms wat opgezwollen
  • Rood en/of roze
  • Droog
  • Prikkelend tot pijnlijk

Tweedegraads verbranding:

Er is een verschil tussen een oppervlakkige tweedegraads brandwond en een diepe tweedegraads brandwond. Voor mensen die niet in de zorg werken, is het verschil moeilijk te zien.

Kenmerken oppervlakkige tweedegraads brandwond:

  • Glanzend rood, roze
  • De opperhuid is beschadigd tot in de lederhuid
  • Nat
  • Blaren
  • Zeer pijnlijk
  • Voelt soepel

Kenmerken diepe tweedegraads brandwond:

  • De lederhuid is meer aangetast dan bij een oppervlakkige tweedegraads brandwond
  • Rood/wit
  • Nat
  • Blaren
  • Pijnlijk
  • Voelt soepel

Als de verbrande huid vochtig is of blaren vertoont, is dat een tweedegraads verbranding. Alleen bij een verbranding in het gezicht of de schaamstreek, als er op meerdere plekken verbrandingen zijn of als de wond groter is dan 5×5 centimeter is het nodig om een arts te raadplegen.

Derdegraadsverbranding: Volledige beschadiging

Bij een derdegraads brandwond zijn zowel de opperhuid als de lederhuid volledig beschadigd tot in het onderhuids vetweefsel. Een derdegraads brandwond is wit, beige/bruin of zwart, droog en leerachtig en de wond is nauwelijks pijnlijk omdat de zenuwen zijn aangetast. Wel zit er vaak een pijnlijke tweedegraads wond omheen.

Kenmerken derdegraads brandwond:

  • Zowel de opperhuid als de lederhuid zijn volledig beschadigd tot in het onderhuids vetweefsel
  • Wit, beige tot donkerbruin
  • Droog, leerachtig
  • Nauwelijks pijnlijk
  • Is stug

Meer weten? Lees verder op:

thuisarts.nl 

Brandwondenzorg.nl

Reactie plaatsen