Hik

Wat is de hik?

De hik is een periodiek optredende spontane onwillekeurige samentrekking van het middenrif tijdens inademing, gevolgd door het plots sluiten van het strotklepje wat een kenmerkend geluid veroorzaakt. Deze samentrekkingen volgen elkaar op met een interval van een of meerdere seconden. De hik is niet ritmisch, de frequentie varieert van 2 tot 60 keer per minuut. Het verschijnsel komt veel voor en is onaangenaam, maar meestal onschuldig en van korte duur.

Onderzoekers van de universiteit van Calgary stellen, dat de hik een evolutionair overblijfsel is van onze vroegere amfibie-ademhaling; amfibieën als kikkers slikken lucht en water via een simpele motorreflex vergelijkbaar met onze hik. Bovendien blijken de zenuwbanen die de hik mogelijk maken al in de vroeg-embriotische fase aanwezig zijn, al voor de zenuwbanen die de normale ademhaling reguleren. De hik is dan een antecedent van de ingewikkelde longademhaling. Bij foetussen is de hik een normaal verschijnsel, en komt voor vanaf de 8e week van de zwangerschap. Naarmate de longen van de baby rijpen, neemt het hikken af. Te vroeg geboren baby’s hikken relatief meer, tot zo’n 2,5% van de tijd, doordat hun longen bij de geboorte minder ontwikkeld zijn dan die van een voldragen pasgeborene.