De plexus brachialis is een netwerk van zenuwen in het hals- en schoudergebied. De zenuwen die vanaf de vierde halswervel tot de eerste borstwervel uit het ruggenmerg treden, vormen hier een ingewikkeld vlechtwerk: de plexus. Binnen de plexus groeperen de zenuwvezels zich opnieuw tot de verschillende zenuwen die de impulsen naar de schouder, bovenarm, onderarm en hand geleiden. Als de brachiale plexus beschadigd is, ontstaat er een spierzwakte in de armen.
De plexus brachialis kan op allerlei manieren, ongeacht de leeftijd, beschadigd raken.
Enkele voorbeelden:
Een baby kan tijdens de geboorte letsel oplopen wanneer een schouder teveel wordt uitgerekt. Dit wordt ook wel een Erbse parese genoemd.
Bij kinderen ontstaat dit letsel soms als ze van een klimrek of uit een boom vallen en zich met een hand nog aan een stang of tak proberen vast te houden. Als de onderste zenuwtakken van de plexus zijn aangedaan spreekt men van de “paralyse van Klumpke".
Motorongelukken waarbij de motorrijder van zijn motor wordt geslingerd, leiden vaak tot letsel van de plexus brachialis. Ook wielrenners kunnen dit letsel oplopen bij zware valpartijen.
Door een stijve nek kan de plexus beklemd raken met (tijdelijke) uitval van de zenuwen.
Letsel door steek- of schotwonden.
Hyperabductie: de arm wordt met kracht zijwaarts en omhoog getrokken waardoor beschadiging van de plexus brachialis kan optreden.
Een breuk van het sleutelbeen. Hierbij kunnen de zenuwen van de plexus brachialis bekneld raken met beschadiging als gevolg.
Hangende schouders en een slechte lichaamshouding. Mensen op middelbare leeftijd met een slechte houding lopen meer kans op beschadiging van plexus brachialis.
Bestraling bij borstkanker kan de zenuwen beschadigen.
Een longtumor kan druk op de plexus brachialis veroorzaken.
De rechter plexus brachialis met haar korte takken, gezien van voren.