We lopen allemaal het risico een traumatische ervaring op te doen. We begeven ons immers dagelijks in situaties, die tot ongelukken kunnen leiden.
Een posttraumatische stress-stoornis is het gevolg van zo’n traumatische gebeurtenis, die nog niet verwerkt is. De gebeurtenis heeft psychische schade (trauma) veroorzaakt en roept zoveel spanning of angst (stress) op dat het dagelijks leven na (post) de gebeurtenis ernstig verstoord wordt. Een posttraumatische stress-stoornis is dan ook een angststoornis.
De oorzaak van de stoornis kan in de privé-sfeer liggen (bijvoorbeeld het overlijden van een dierbare of incest), maar kan ook op het werk hebben plaatsgevonden (bijvoorbeeld wanneer je getuige bent van een ernstig bedrijfsongeval of wanneer je zelf slachtoffer bent geworden van een brute mishandeling, terwijl je in functie was).
Ook kinderen kunnen de stoornis ontwikkelen na een traumatische ervaring. De psychische en/of lichamelijke klachten kunnen zich direct na de gebeurtenis voordoen, maar soms openbaart de stoornis zich pas na een aantal maanden of zelfs jaren.
De stoornis en de symptomen daarvan hebben alles met angst te maken. Angst om het gebeurde opnieuw te moeten doormaken of een soortgelijke traumatische ervaring op te doen.
Patiënten nemen hierdoor vaak rigoureuze maatregelen (bijvoorbeeld door ontslag te nemen of niet meer naar buiten te gaan) om maar niet met de angst geconfronteerd te worden. Meestal met averechts effect. Het is daarom belangrijk om een posttraumatische stress-stoornis snel te herkennen.
Lees meer over dit onderwerp in onderstaand boek:
Behandelingsstrategieen bij posttraumatische stress-stoornissen
Door: B. Gersons & M. Olff